Willeke van Staalduinen, AFEdemy, Academy on Age-Friendly Environments in Europe B. V.
In het SDD (Smart for Democracy and Diversity) project zullen we spelscenario’s ontwikkelen gebaseerd op de levensverhalen van mensen die zich gediscrimineerd voelen of gediscrimineerd worden.
Vandaag gaan we verder met Marion, haar moeder is van Roma-afkomst en haar vader is Portugees. Ze vertelt ons meer over de discriminatie en haatdragende taal waarmee ze te maken heeft.
Ontmoet Marion
Marion woont in de Portugese stad Coimbra. Zij is 61 jaar oud en heeft al achterkleinkinderen. Marions moeder is van Roma-afkomst en haar vader is Portugees. Zij houdt in haar dagelijks leven met trots veel Romagebruiken in ere, hoewel niet in de manier waarop zij zich kleedt. De familie van haar moeder komt uit Lissabon en al haar Romafamilieleden die in Lissabon wonen, hebben werk (ze hebben vooral industriële banen) en zijn sociaal goed geïntegreerd. Zij vindt dat de Romagemeenschap in Coimbra niet hecht is. Volgens Marion zijn Porto, Lissabon en Leiria anders, omdat de Romagemeenschappen daar bij elkaar blijven en veel initiatieven in verband met hun tradities ontplooien. In Coimbra heeft Marion meer niet-Roma dan Roma vrienden.
Sinds 2008 doet Marion mee aan verschillende integratieprojecten, waarbij zij anderhalf jaar fulltime heeft gewerkt en de rest van de tijd een beurs of subsidie voor een opleiding heeft ontvangen. Toen zij nog als schoonmaakster werkte, kwam zij in aanmerking voor korting op sociale voorzieningen. Daarna werkte zij anderhalf jaar in de maatschappelijke sector. Haar man verkoopt gebakjes vanuit een wagen, maar de pandemie heeft zijn zaak erg moeilijk gemaakt.
Toen haar kinderen jong waren, heeft zij veel discriminatie meegemaakt.
Zij herinnert zich dat zij in het Kinderziekenhuis was met haar dochter die hoge koorts had en moest overgeven. De wachtruimte in het ziekenhuis was overvol. Toen zij klaagde dat het te lang duurde om geholpen te worden en dat haar dochter erg ziek was, antwoordde de medewerkster aan de balie: “Jullie zigeuners hebben de gewoonte om hier aan te komen en te denken dat je meteen geholpen moet worden”. De medewerkster riep een dokter en zei: “Er is hier een zigeunerin die al schreeuwt omdat ze geholpen wil worden”. Marion antwoordde dat zij een identiteitskaart had en een gewone naam en geen zigeunernaam. De ervaring was niet helemaal negatief, want de dokter die haar dochter uiteindelijk behandelde, was heel vriendelijk voor haar en zei haar dat zij zich geen zorgen moest maken over het gedrag van de baliemedewerkster.
Een ander geval van discriminatie deed zich voor toen Marion met haar moeder aan het wandelen was. Op een balkon zat een vrouw een baby te voeden. Toen zij Marion en haar moeder voorbij zag lopen, zei zij: “Kijk, lieveling. Eet. Er is een zigeunerin die de baby’s die niet willen eten, weghaalt”. Marions moeder antwoordde dat zigeuners geen baby’s stelen en dat zij voorzichtig moest zijn met dergelijke uitspraken, want ook blanken misbruiken kinderen. Marion herinnert zich dat haar moeder een expressieve manier van spreken had, terwijl Marion zelf graag over dingen nadenkt voordat zij spreekt. Zij is vastbesloten zich te verdedigen op welke manier dan ook, maar altijd beleefd. Als Marion zich echter in een situatie van ernstige discriminatie zou bevinden, zou zij de politie bellen.
Marion denkt dat men in haar woonplaats geen banen aan Roma’s geeft. Heel vaak solliciteren leden van haar familie naar vacatures voor een sollicitatiegesprekken, maar zij worden nooit gebeld. Het idee dat de Roma stelen en niet willen werken is nog steeds erg aanwezig. Daarom moesten sommigen van haar familie naar een andere stad verhuizen om werk te vinden.
Marion vindt dat werk het belangrijkste deel van het leven is. Een begin- en eindtijd hebben, je rechten en plichten kennen is heel belangrijk voor het gevoel van eigenwaarde en het zelfbeeld, zegt zij. Volgens haar is het beter te werken dan een uitkering te hebben, vooral omdat uitkeringen niet toereikend zijn en veel mensen ertoe brengen misdaden te plegen of betrokken te raken bij louche zaakjes, en dat brengt het imago van de Roma weer in diskrediet.
Ontmoet ook:
